-
1 imię
uniwersytet dba o dobre \imię die Universität pflegt ihren guten RufLiceum Ogólnokształcące imienia I.J. Paderewskiego das I.J. Paderewski-Gymnasiumw czyimś imieniu in jds Namen, im Namen von jdmw \imię sprawiedliwości ( przen) um der Gerechtigkeit willen -
2 nennen
nennen ['nɛnən] <nannte, genannt>I. vtjdn bei seinem Vornamen \nennen mówić [o zwracać się] do kogoś po imieniuKatharina II., genannt die Große Katarzyna II, zwana Wielką2) ( bezeichnen)wie nennt man das? jak to się nazywa?3) ( angeben) podawaćdie genannten Personen... wymienione osoby...II. vrsich Maler/Musiker \nennen uważać się za malarza/muzyka -
3 freuen
freuen ['frɔyən]I. vrsich \freuen cieszyć [ perf u-] sięsich [über jdn/etw] \freuen cieszyć [ perf u-] się [z kogoś/czegoś]sich für jdn \freuen cieszyć się w czyimś imieniusich mit jdm \freuen cieszyć się razem z kimśsich auf jdn/etw \freuen cieszyć się na kogoś/cośII. vtes freut mich, dass... cieszy mnie, że..., rad jestem, że... ( liter) -
4 Name
nazwisko ntjdn [nur] dem \Namen nach kennen znać kogoś [tylko] z nazwiskaim \Namen des Gesetzes/des Volkes w imieniu prawa/narodu -
5 anrufen
an|rufenI. vt1) ( telefonieren)jdn \anrufen dzwonić [ perf za-] do kogoś2) jureine höhere Instanz \anrufen odwoływać [ perf odwołać] się do wyższej instancjiII. vi[bei jdm/für jdn] \anrufen prosić [kogoś/w czyimś imieniu] -
6 Kind
Kind [kɪnt] <-[e]s, -er> nt1) (opp: Erwachsener) dziecko ntuneheliches \Kind dziecko nieślubneein \Kind [von jdm] erwarten ( geh) oczekiwać [czyjegoś] dziecka, być w ciąży [z kimś]sie kriegt ein \Kind ( fam) ona spodziewa się dziecka3) das \Kind mit dem Bade ausschütten wylać dziecko z kąpielądas \Kind beim Namen nennen nazywać rzecz po imieniuein \Kind seiner Zeit sein być dzieckiem swoich czasówsich bei jdm lieb \Kind machen ( fam) przymilać się do kogoświr werden das \Kind schon schaukeln ( fam) damy sobie jakoś radęvon \Kind auf od dziecka
См. также в других словарях:
imię — n V, D. imienia; lm M. imiona, D. imion 1. «osobiste, nierodowe miano człowieka; używane obok nazwiska (w stosunkach nieurzędowych: bez nazwiska)» Imię chrzestne, zdrobniałe. Dwa, trzy, cztery imiona (przestarz. dwoje, troje, czworo imion). Dać,… … Słownik języka polskiego
zwrócić — dk VIa, zwrócićcę, zwrócićcisz, zwróć, zwrócićcił, zwrócićcony zwracać ndk I, zwrócićam, zwrócićasz, zwrócićają, zwrócićaj, zwrócićał, zwrócićany 1. «skierować w jakąś stronę; ustawić coś jakąś stroną ku czemuś; skręcić, wykręcić w jakimś… … Słownik języka polskiego
nazwać — dk IX, nazwaćzwę, nazwaćzwiesz, nazwaćzwij, nazwaćał, nazwaćany nazywać ndk I, nazwaćam, nazwaćasz, nazwaćają, nazwaćaj, nazwaćał, nazwaćany 1. «oznaczyć, określić nazwą, mianem, imieniem, epitetem, nadać nazwę, miano, imię, przezwisko»… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
ty — D. ciebie, C. tobie, ci, B. ciebie, cię, N. tobą, Ms. tobie; lm → wy «zaimek oznaczający osobę, do której jest skierowana wypowiedź mówiącego w stosunkach dobrej znajomości, poufałości (w mianowniku używany zwłaszcza dla położenia nacisku, często … Słownik języka polskiego
zawołać — dk I, zawołaćam, zawołaćasz, zawołaćają, zawołaćaj, zawołaćał, zawołaćany 1. «powiedzieć coś głosem podniesionym, odezwać się głośno; krzyknąć, wykrzyknąć» Zawołać gromkim, tubalnym głosem. Ktoś głośno zawołał. 2. «wołając rozkazać, polecić komuś … Słownik języka polskiego
imienny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wymieniający kogoś po imieniu, nazwisku; związany z osobą o podanym nazwisku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lista imienna kandydatów na studia. Czek imienny. Imienne zaproszenie, upoważnienie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
imię — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IVb, D. imienia; lm M. imiona {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa osobowa nadawana dziecku po urodzeniu przez jego rodziców lub opiekunów; zatwierdzona przez odpowiedni urząd,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
